Verscheidene technieken

M.C. Escher gebruikte gedurende zijn carrière een aantal verschillende technieken.
Enkelen hiervan zal ik kort toelichten.

Allereerst maakte Escher verscheidene houtsnedes. Maar wat moeten we daaronder verstaan?
Wel, een houtsnede wordt gemaakt in een plankje. Met verschillende soorten beiteltjes steekt de kunstenaar als het ware een deel uit. Nadat de gewenste afbeelding in het hout is uitgestoken rolt de kunstenaar er inkt overheen. Vervolgens wordt er een blaadje papier opgelegd. Het papier en het plankje gaan samen door een pers. Dit wordt gedaan zodat het papier de inkt goed kan opnemen. De afbeelding zal dan in spiegelbeeld op het papier verschijnen. Het nadeel van deze techniek was dat de afbeelding maar in één kleur afgebeeld kan worden.

Hierna gebruikte Escher een heel andere techniek, nl. lithografie.
De kunstenaar tekent nu met een speciale vette stift op een gladde kalksteen, die eerst nat wordt gemaakt. Waar de kunstenaar met de stift heeft getekend wordt het water afgestoten zodat dit later de inkt kan opnemen. Nadat de steen een aantal chemische handelingen heeft ondergaan, wordt de kalksteen overal bedekt met inkt. Net zoals bij de houtsnedes wordt de steen bedekt met een vel papier, waarna het weer onder de pers gaat. Het verschil tussen deze techniek en die van de houtsnedes is dat bij deze techniek je een zachtere overgang kan maken tussen een aantal kleuren.

Dan ontdekte Escher een nieuwe techniek, Mezzotint genaamd.
Dit is weer een andere diepdruk techniek waarbij nu wordt gewerkt met het oppervlak van een plaat. Het oppervlak wordt met een speciaal ijzer, wiegijzer genaamd, ruw gemaakt. In de ruwe delen blijft de inkt zeer goed hangen waardoor er een mooi diep zwart ontstaat. Voor lichtere kleuren moet men een schraapijzer gebruiken om dat ruwere vlakken bij te werken. Om heel lichte vlakken te verkrijgen moet men de plaat bewerken met een polijststaal.

Vervolgens is de overheersende techniek die Escher gebruikte het perspectief.
Eigenlijk is het een soort van systeem waardoor we een afbeelding dat in feite op een vlak blad staat afgebeeld kunnen ervaren als een ruimtelijk voorwerp. Bij deze techniek wordt vaak gewerkt met een lijnenschema, met in het midden van de horizon het verdwijnpunt. Dit is het punt waar alle lijnen naar toe lopen. Aan de hand van dit schema is het mogelijk om de verhoudingen van voorwerpen zo af te beelden alsof ze verder weg in het landschap staan.

Tenslotte beïnvloede de techniek van de vlakvulling een groot deel van zijn kunstwerken.
We kunnen deze techniek vergelijken met een puzzel. De buitenlijnen van de ene tekening vallen samen met de contour van een andere tekening.

Deze informatie werd gebaseerd op:
http://www.escherinhetpaleis.nl/index.php?objectID=31